Nederland 2025: Het leven is een lied

De op 27 februari 2025 gepresenteerde Nederlandse songfestivalinzending van dit jaar, ‘C’est la vie’, werd door de zanger en mede-auteur van het lied, Claude Kiambe, omschreven als een eerbetoon aan zijn moeder. Daarnaast is het, zo blijkt uit de tekst, ook een eerbetoon aan de muziek en aan het leven.

In de eerste zinnen komt dit al naar voren. “C’est la vie. Dat is wat mijn moeder voor mij zong. Ik was nog klein, een kleine jongen, maar ik herinner me nog steeds die melodie.”

De les die zijn moeder hem al zingend meegaf, en wat nu ook de boodschap van dit lied is, komt er op neer dat je het positieve moet blijven zien in de dingen die je meemaakt in het leven, ook als je tegenslag ervaart. Het leven zelf is als een melodie: Soms  gaat het zus, soms gaat het zo, soms gaat het omhoog, soms omlaag. 

Deze boodschap identificeert hem ook als zanger, zo blijkt uit de tekst: “Wat zal zijn, dat zal zijn. Hier ben ik. Zing 1, 2, 3. C’est la vie”. Soms kleurt het leven roze ("La vie en rose"), soms kleurt het zwart ("La vie en noir"). Soms ben je verliefd, soms is het miserabel. Het hoort er allemaal bij.

Het leven klinkt in het lied ook als een melodie op het moment dat het woord "La" in de zin ‘Cést la vie’ enkele malen wordt herhaald: "Cést la-la-la-la vie".  "Het leven is als een achtbaan", zingt hij vervolgens, en "Ik zal blijven zingen totdat het over is. Het gaat van la-la-la-la".

Niet alleen de verwijzing naar de muziek, ook de verwijzing naar de moeder van de zanger komt nog enkele malen terug. “Ik hoor nog steeds de stem van mijn moeder in mijzelf” zingt hij ongeveer halverwege. En waar de zanger zich aan het begin van zijn lied herinnerde hoe zijn moeder voor hem zong, geeft hij aan het eind van het lied aan dat hij nu voor haar zingt:  “Hoor mij, mama, ik zing 1, 2, 3,  c’est la vie”

De complete liedtekst is terug te vinden op de site van de AVROTROS

Zie ook: