Op de 4e repetitiedag in Bazel mochten de landen die in de 2e helft van de 2e halve finale moeten optreden hun act oefenen op het Eurovisiepodium in de St. Jacobshalle.
De volgende repetitie is die van Mariam Shengalia uit Georgië. Ook hier is een rekwisiet: een geometrische steen in het midden van het podium. Er is dikke mist, en dan opent de mist waardoor Mariam tevoorschijn komt. Mariam is gekleed in een zilveren jurk die eruitziet alsof hij van satijn is gemaakt met organzalagen die de steen structuur geven, waardoor ze onderdeel wordt van de steen. Ze wordt bijgestaan door 4 mannelijke dansers, allen gekleed in traditionele Georgische chokha-jassen in het zwart, met nauwsluitende hoofdtooien en zwarte laarzen. Tijdens het tweede couplet voeren ze een complexe vlaggendans uit met blauw-witte vlaggen. De graphics op de achterwand bestaan uit een maan die opkomt achter Mariam tussen de twee bergen op het podium, die overgaat in een rode zon met onweerswolken en neonringen. De graphics worden sneller en dynamischer naarmate het nummer vordert. Er is een outfitwissel. Tijdens de brug in het lied komt Mariam van haar rots, stapt uit haar jurk, en onthult een rode jumpsuit met pailletten voor het laatste refrein, dat ze op het podium zingt tegen een achtergrond van bergen. De strijkers en drums in dit nummer zijn enorm – het voelt alsof de muziek door de arenavloer opstijgt, aldus de schrijvers van het blog.
Als je terugdenkt aan maart, won Sissal de Dansk Melodi Grand Prix in een groen, glinsterend danspakje, begeleid door 2 hedendaagse dansers en een zeer krachtige blaasmachine. Kort daarna beloofde ze ons een opknapbeurt voor Basel, en dat is precies wat we nolgens de schrijbvers van het blog nu van Denemarken krijgen. Het belangrijkste rekwisiet is een centraal, transparant gordijn dat midden op het podium hangt en van vloer tot plafond loopt. Het bestaat uit 4 delen en zweeft in de windmachine en creëert een heel simpel maar effectief gevoel van beweging rond Sissal, die zingt op een zwarte sokkel in het midden, in een tunnel van pulserende neonlichten en stroboscopen. Ze zingt het 1e couplet en refrein in een blauw-witte jas met honderden lagen organza. Bij het 2e couplet wordt de jas uitgetrokken om een bodysuit met lange mouwen en dijlaarzen in glinsterend koningsblauw te onthullen – ze heeft 4 dansers die hun gezicht als geesten tegen het gordijn rond Sissal drukken, voordat ze met blauwe stoffen zakdoeken om haar heen dansen. In het laatste deel zijn de dansers volledig in blauwe stof gewikkeld, terwijl Sissal van haar sokkel afdaalt en naar voren komt voor het laatste refrein. De voeten van de dansers zijn aan de vloer verankerd, hun dansbewegingen wiegen in de wind, terwijl Sissal zich opmaakt voor de grote finale. Geen vuurwerk, maar die laatste noot blaast op zichzelf al het dak van de St. Jakobshalle, aldus de schrijvers van het blog.
De delegatie van Tsjechië beschrijft de act van Adonxs als volgt: "De focus van dit optreden ligt op Adonxs' podiumuitstraling, zang en charme. Het is een strak, elegant concept dat de mogelijkheden van het Eurovisiesongfestival volledig omarmt, met behulp van de nieuwste lichttechnologie om effecten te creëren die golven creëren en de film Inception oproepen. De dancebreak en choreografie zijn geëvolueerd voor het Eurovisiesongfestival-tv-publiek, wat een emotionele, boeiende en visueel betoverende ervaring oplevert voor zowel de kijkers thuis als het publiek in de arena."
Bij Luxemburg is het Doll-Laura-concept uit de nationale finale, met mannelijke dansers die jaren 60-achtige bewegingen combineren met verwijzingen naar poppen, gebleven. Dankzij de mogelijkheid om enorme leds op zowel het podium als het scherm te projecteren is de act uitgegroeid tot iets compleet anders. Nu bevindt Laura zich in haar eigen roze en rode poppenhuis in jaren 60-stijl, met geanimeerde handen die haar tijdens de openingssequentie van positie doen veranderen. Ze heeft 5 mannelijke dansers, gekleed in vergelijkbare rode fluwelen pakken als die we zagen op het Luxemburgse Songfestival, maar de manier waarop ze met Laura omgaan is nu een precieze dansroutine, waarbij haar poppenachtige stijfheid aan het begin tijdens het optreden, verslapt en verandert in iets natuurlijker en menselijker. In het 2e couplet leidt ze hen over de loopbrug, waarbij ze het poppenhuis achter zich laat, zodat het laatste deel zich op het framepodium kan afspelen.
Ook Israël gebruikt een groot rekwisiet in het midden van het podium – de grootste die we tot nu toe dit jaar hebben gezien. Het is een cirkelvormige structuur van 2 verdiepingen, met aan één kant een gebogen trap. De bovenste verdieping is iets kleiner dan de onderste, en elke cirkel is gedrapeerd met een glinsterend gordijn van zilveren strengen dat hem helemaal omhult. Yuval begint het optreden in een schaduw van blauw licht op het podium, gekleed in een op maat gemaakt zwart broekpak met vierkante schouders en gedrapeerde flamencomouwen. In het tweede couplet loopt ze terug over de loopbrug. Ze loopt rond de kooi terwijl ze het Franse deel zingt, en vervolgens beklimt ze de trap om het Hebreeuwse couplet en de rest van het lied te zingen vanaf een platform in de bovenste verdieping. Op een gegeven moment heft Yuval haar armen op en lijken de gedrapeerde mouwen van haar jasje op vleugels. De led-muur voegt stromend water toe over zwarte rotsen, de kracht van het water bouwt zich op in het laatste refrein totdat de hele set overgaat in wit voor de zachte pianonoten in de laatste regel. Ook krijgen we hier een vuurwerkregen te zien achter op het podium.
Princ, de vertegenwoordiger van Servië, begint in het midden van het hoofdpodium en zingt het openingscouplet in de schaduw, ondersteund door een bundel van licht, terwijl 3 mannelijke dansers in zwarte outfits hem meeslepen in een -volgens de bloggers, prachtig gechoreografeerde, hedendaagse routine. Hij draagt een op maat gemaakt rood pak en er is een totaal onverwacht en dramatisch moment waarop 2 van zijn dansers hem over de loopbrug marcheren, hem letterlijk aan zijn benen meeslepend terwijl het ledscherm explodeert met rode lichten en vurige graphics. Het is vermoedelijk een visuele metafoor voor de Servische tekst die zich vertaalt als 'je hebt leven teruggebracht van de rand' – Princ mist geen noot, wat uitzonderlijk is gezien de precieze bewegingen en het fysieke karakter van deze routine. Het geheel voelt mijlenver verwijderd van Pesma – waarschijnlijk een van onze grootste transformaties tot nu toe dit jaar.
Finland heeft in principe het optreden zo gelaten als wat we bij UMK zagen, alleen is alles net een beetje meer. Erika zingt het eerste couplet en refrein op een ronde gouden sokkel, voordat ze haar gouden microfoon meeneemt over de loopbrug naar het podium. Ze draagt een nieuwe versie van de zwarte latex outfit met dijlaarzen die we bij UMK zagen, deze keer meer van leer dan van latex en in de taille voorzien van metallic studs en lange zwarte handschoenen. Erika staat haar hele optreden alleen op het podium. Elke stap en blik naar de camera is nauwkeurig gechoreografeerd om haar contact met het publiek te laten maken. En dan de grote finale – terwijl het tempo omhoog gaat, gaat Erika terug naar het hoofdpodium en pakt ze haar gigantische gouden microfoon op voor de laatste deel van haar optreden. De LED schermen zijn zoals we die in UMK zagen. Ook zien we rookwolken om de loopbrug heen.